“Πρασινοφρουροί: είδος ενδειμικόν, φέρον -στην πρώτη νιότη του- ζιβάγκο και πράσινο μπερέ που μετεξελίχθηκε σε Αρμάνι και μεζονέτα, σιτιζόμενο για δεκαετίες από τον κρατικό κορβανά, αλλά και είδος που διαθέτει τρομεράν προσαρμοστικότητα, ανήκον σ΄ αυτά τα σπάνια είδη του ζωικού βασιλείου που διαθέτουν το χάρισμα του καμουφλάζ”.
Εδώ και μερικούς μήνες οι πρασινοφρουροί διαψεύδουν όσους υποστηρίζουν ότι είναι είδος προς εξαφάνιση, αφού αποτελούν την 13η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πρασινοφρουροί του ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν μετακόμισαν έτσι όπως μετεξελίχθηκαν στα 30 χρόνια που βρίσκονταν στην εξουσία, αλλά φόρεσαν στολή παραλλαγής για να μπορέσουν να αποτελέσουν το νέο στρατό του Αλέξη Τσίπρα που αρέσκεται να ταυτίζεται με το ΠΑΣΟΚ του 1981. Μια ταύτιση που δεν είναι μια απλή εμμονή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για μια προφανή στρατηγική που αντανακλάται στις υπόγειες μετακινήσεις συνδικαλιστών και προσώπων που ήταν άλλοτε ταυτισμένα με το βαθύ και, πάλαι ποτέ, κραταιό ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το άλλο ΠΑΣΟΚ, το βαθύ, επιζεί, φορώντας στολή παραλλαγής και μετακομίζει από την Ιπποκράτους στην Κουμουνδούρου. Η μετακόμιση άρχισε να γίνεται τον χειμώνα, με την προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ αρκετών βουλευτών και άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι συμμετείχαν καθοριστικά στον επιτελικό σχεδιασμό και την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Ήταν αυτοί που βρίσκονταν πίσω από το σύνθημα το «νέο ΠΑΣΟΚ». Είναι αυτό που λένε “θέλει η γριά να κρυφτεί και η …. δεν την αφήνει”…
Όπως και νάχει, οι μεταγραφές αυτές έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ να ξεχωρίσει από τα άλλα κόμματα της Αριστεράς και -κυρίως- να πολλαπλασιάσει τα ποσοστά του, δίνοντας τη δυνατότητα στον μικρό Αλέξη να περιφρονεί κατάμουτρα και μέσα στο σπίτι του τον… Ολαντρέου, αλλά και τους βουλευτές του να βγάζουν γλώσσα σε όλη την Ευρώπη.
Αυτά μέχρι τις 6 Μαΐου, γιατί η συνέχεια επιφύλασσε ακόμη περισσότερες μεταγραφές από αυτούς που φιλοδοξούσαν να “υπηρετήσουν” τον ανερχόμενο πολιτικό όμιλο των 12 συνιστωσών. Και να καταστούν οι ίδιοι ως τη 13η συνιστώσα που είναι όμως η πολυπληθέστερη και κυρίως αυτή με την πιο μεγάλη εμπειρία στον κομματικό έλεγχο του κράτους.
Ραυτόπουλος, Φωτόπουλος, Σταματόπουλος, και άλλα παλιοί συνεργάτες και στελέχη του έγκλειστου στον Κορυδαλό Τσοχατζόπουλου, όπως εσχάτως ο Αντώνης Κοτσακάς, προστέθηκαν σε άλλα σημαίνοντα στελέχη του βαθέως ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Κουρουμπλής, η κα Σακοράφα και ο κ. Κοτζιάς. (Για να κατάβουμε τη δυναμική που προσέδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ όλοι αυτοί, αναφέρουμε ότι η κ. Σοφία Σακοράφα και ο κ. Κουρουμπλής, μαζί με τον εργατολόγο Αλέξη Μητρόπουλο που επίσης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, εξελέγησαν βουλευτές στην Αττική με 155.000 σταυρούς. Όσους έπαιρνε παλιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα…)
Εκεί όμως που πέτυχαν διάνα οι πρασινοφρουροί του ΣΥΡΙΖΑ είναι στη μεγάλη δεξαμενή των δημοσίων υπαλλήλων, εκεί όπου σε σχεδόν όλες τις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις των συνδικαλιστών στο Δημόσιο το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και μία εικοσαετία πρώτη δύναμη με μεγάλα ποσοστά. Εκεί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου ήρθε με διαφορά το πρώτο κόμμα. Πήρε 22%, ενώ το ΠΑΣΟΚ κατρακύλησε πέμπτο, πίσω ακόμη και από τη Χρυσή Αυγή, αναδεικνύοντας ότι όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που τόσα χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, μετακινήθηκαν στην Κουμουνδούρου.
Από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ
Όλα αυτά “δένουν” με την διαχρονική εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ στο σημερινό πρασινορόζ μόρφωμα και την εξηγούν. Γράφει ο Γιώργος Καραμαπελιάς :
Την πενταετία 2004 – 2009 (ΣΣ: θυμάστε το πρώτο δημοσκοπικό μπουμ του Τσίπρα;), ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται στον πρωταγωνιστή της διαμαρτυρίας και φτάνει δημοσκοπικά κάποια στιγμή, το 2008, να υπερκεράσει ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, καθώς άρχισε, σταδιακά, να εκφράζει πολύ πιο αποτελεσματικά, την αντιπολίτευση των δημοσίων υπαλλήλων των μεσαίων στρωμάτων και ιδιαίτερα των νεαρών, απ’ ό,τι το ετοιμοθάνατο και εσωτερικά φθαρμένο ΠΑΣΟΚ:
Τα πράγματα επιταχύνονται μετά την παγκόσμια κρίση του 2008. Το σύστημα του παρασιτικού εκσυγχρονισμού έχει μπει σε αθεράπευτη κρίση, το ΑΕΠ παύει να ανεβαίνει, οι διορισμοί στο δημόσιο φρακάρουν, τα πανεπιστήμια παύουν να προσλαμβάνουν τους αριστερούς διδάκτορες, τα ευρωπαϊκά προγράμματα δεν επαρκούν πλέον, η ανεργία των νέων αρχίζει να διογκώνεται. Ο Αλαβάνος και η περί αυτόν ηγετική ομάδα αντιλαμβάνεται πως ένας νέος ριζοσπαστισμός διαπερνά τα μεσαία στρώματα –ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες– που δεν μπορούν να αναπαράγονται απρόσκοπτα, όπως κατά την υπέροχη σημιτική εποχή. Έτσι, με αφετηρία τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, μετακινείται προς τα αριστερά, γεγονός που αποτυπώνεται και στην ενίσχυση των αριστερίστικων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πιο ολοκληρωμένη αποτύπωση αυτής της στρατηγικής υπήρξε ο Δεκέμβρης του 2008, όταν, κάτω από την πολιτική ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ, θα ξεδιπλωθεί μια «μηδενιστική επανάσταση», έκφραση του αδιεξόδου μιας παρασιτικής κοινωνίας. Ο Δεκέμβρης του 2008 αποτελεί και την οριστική αφετηρία αυτού του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Η εξουσία βρίσκεται κυριολεκτικά στους δρόμους και η κατάληψή της δεν είναι πλέον ανέφικτη. Απαιτείται απλώς θάρρος και… κατάλληλοι πολιτικοί ελιγμοί. Με επικεφαλής τον Αλαβάνο και μαθητευόμενο αρχηγό τον Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να πείθεται πως μπορεί δυνητικά να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ ως ο φορέας του πολιτικού κόμματος του «εκσυγχρονισμού», με αριστερότερο, κεϋνσιανό πρόσημο…
Το Δεκέμβριο του 2008, λοιπόν, με αφορμή την δολοφονία του Αλέξη, αρχίζει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα η αποδόμηση της κυβέρνησης Καραμανλή παράλληλα μια γενικότερη εκστρατεία αποδόμηση της εσωτερικής έννομης τάξης στην οποία πρωταγωνιστούν η σκανδαλολογία, οι κουκουλοφόροι και η προβολή των εθνοαποδομητικών ιδεωδών της παγκοσμιότητας. Μέσω αυτών καλλιεργήθηκε το κλίμα και φτάσαμε στις εκλογές του 2009, όπου με την ψήφο του λαού η κυβέρνηση Παπανδρέου ανάλαβε να υποδουλώσει την χώρα στο ΔΝΤ και τους Δανειστές.
Και ποιος προβάλει τώρα ως “σωτήρας” της κοινωνίας που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ; Ποιός άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ!!! Αυτός δηλαδή που πρωταγωνίστησε στην διάλυση του κοινωνικού ιστού και διευκόλυνε την έλευση του ΔΝΤ και του Μνημονίου. Το ΠΑΣΟΚ διέλυσε την κοινωνία και το εθνικό ιστό και τώρα έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ να τον … ανασυνθέσει στις επιταγές της παγκοσμιότητας. Είναι τυχαία η υπερπροβολή του από τα ΜΜΕ του παγκόσμιου κεφαλαίου;
Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή χαρακτηρίζαμε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και ως έναν πολιτικό ρεβανσισμό του Κράτους ΠΑΣΟΚ και του Συστήματος ΠΑΣΟΚ.
