
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΠΑΙΔΑΡΑΔΕΣ
"Είμαι Έλλην, το καυχώμαι. Ξέρω την καταγωγή μου η Ελληνική ψυχή μου ελευθέρα πάντα ζεί."
Οι έρευνες που γίνονται στο χώρο από το 2000 (μόλις στο 5% της συνολικής έκτασης του αρχοντικού), με επικεφαλής τους αρχαιολόγους της ΙΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Παύλο και Αναστασία Χρυσοστόμου, έχουν αποκαλύψει πολεμιστές και δεσποσύνες ντυμένους στα χρυσά! Σε έκταση 11 στρεμμάτων έχουν βρεθεί 965 τάφοι (περίοδο 2000-2009), οι σημαντικότεροι από τους οποίους βρίσκονται κατά μήκος δύο διασταυρούμενων δρόμων. Οι ταφές είναι σε κλίμακες. Όσο εγγύτερα στο δρόμο είναι θαμμένος κάποιος τόσο πιο… πλούσιος ήταν. Οι πολεμιστές που βρέθηκαν φέτος σε δέκα από 24 τάφους των αρχαϊκών χρόνων ανήκουν στην τρίτη κατηγορία “δηλαδή στην κλίμακα ακριβώς κάτω από τους πιο επιφανείς”, όπως διευκρίνισε ο αρχαιολόγος κ. Χρυσοστόμου.
Δύο ταφές περιείχαν χάλκινο κράνος διακοσμημένο με χρυσά ελάσματα, σιδερένια όπλα, χρυσά ελάσματα για τη διακόσμηση προσώπου, χεριών και υποδημάτων, σιδερένια ομοιώματα αγροτικής άμαξας, επίπλων και σκευών, καθώς και μεγάλο αριθμό πήλινων ειδωλίων, χάλκινων και πήλινων αγγείων. Από τα κτερίσματα των υπόλοιπων αρχαϊκών ταφών ξεχωρίζουν τα χρυσά επιστόμια και τα περίαπτα (μενταγιόν), τα χάλκινα αγγεία, τα πήλινα αττικά, κορινθιακά και χιώτικα αγγεία, αλλά και οι αττικίζοντες κρατήρες με ζώα και πουλιά, προϊόντα μαζικής παραγωγής ενός εργαστηρίου της Χαλκιδικής, που μιμείται έργα του Λυδού, αγγειογράφου του αττικού κεραμικού.
ΕΥΗΜΕΡΟΥΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η θέση και το μέγεθος του οικισμού με τα εκτεταμένα νεκροταφεία του πιστοποιούν ότι πρόκειται για ακμαία πόλη (ενδεχομένως είναι η γνωστή από τις ιστορικές πηγές Τύρισσα, η πόλη του τυριού), ιδρυμένη στο μέσον μιας εύφορης περιοχής, πάνω στο σταυροδρόμι των βασικών οδικών αξόνων της Κάτω Μακεδονίας.
Τα σύμβολα υπεροχής και η τεχνολογία οπλισμού ορισμένων πολεμιστών εντυπωσιάζουν. Αποτελούν εξαιρετικά παραδείγματα ταφών της αρχαϊκής περιόδου, που μαζί με τις αντίστοιχες γυναικείες πιστοποιούν την ευημερούσα κοινωνία του Αρχοντικού, καθώς και τον ηρωικό χαρακτήρα και τον ηγετικό ρόλο ορισμένων οικογενειών της στρατιωτικής αριστοκρατίας, που ήλεγχαν και ρύθμιζαν την ανταλλαγή των αγαθών. Οι εξέχουσες δέσποινες ήταν ενταφιασμένες με ενδυμασία γάμου, συνοδευόμενες με χρυσά, ασημένια, χάλκινα, σιδερένια κοσμήματα.
Καταδικαστική για την Τουρκία είναι η τελική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην υπόθεση Βαρνάβα και άλλων εναντίον της Τουρκίας, για το θέμα των αγνοουμένων.
Σύμφωνα με το ΡΙΚ, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι υπάρχει συνεχιζόμενη παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που κατοχυρώνει το δικαίωμα στη ζωή, εξαιτίας της συνεχιζόμενης αποτυχίας της Τουρκίας να διερευνήσει αποτελεσματικά την τύχη εννέα ατόμων, που εξαφανίστηκαν το 1974.
Επιπλέον, το Δικαστήριο χαρακτηρίζει «απάνθρωπη» τη μεταχείριση των συγγενών των αγνοουμένων, οι οποίοι για δεκαετίες αντιμετωπίζουν τη σιωπή της Τουρκίας, στην προσπάθειά τους να πάρουν πληροφορίες για την τύχη των συγγενών τους. Ειδικά για τους αγνοουμένους Ελευθέριο Θωμά και Σάββα Χατζηπαντελή, το Δικαστήριο κρίνει ότι υπάρχει και παραβίαση του άρθρου 5 της Σύμβασης για το δικαίωμα στην ελευθερία και ασφάλεια, αφού οι δύο αγνοούμενοι είχαν περιληφθεί στους καταλόγους του Ερυθρού Σταυρού με τους αιχμαλώτους πολέμου.
Το Δικαστήριο επέβαλε στην Τουρκία να καταβάλει στον κάθε προσφεύγοντα συγγενή των αγνοουμένων αποζημιώσεις δώδεκα χιλιάδων ευρώ για ηθική βλάβη και οκτώ χιλιάδων ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Από την πρώτη στιγμή που πήρε στα χέρια το «σχέδιο Ανάν» η ελληνική κυβέρνηση στις 11/11/2002, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης με διάγγελμά του έσπευσε να κάνει λόγο για «ιδιαίτερα σημαντική ημέρα» και μέσα από τις δηλώσεις του επιχειρούσε να να «σπρώξει» την Κύπρο προς την αποδοχή του σχεδίου, προκαταβάλλοντας τις αποφάσεις του πολιτικού κόσμου της Κύπρου!
Συγκεκριμένα, ο Κ. Σημίτης δήλωνε τότε: «Εχουμε μια ιστορική ευκαιρία για τη λύση και πρέπει όλοι να συμβάλουν στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων, χωρίς να τίθενται χρονικά διλήμματα».
Ο ίδιος, μάλιστα, προχωρούσε και σε μια πρώτη αξιολόγηση της πρότασης και υποστήριζε: «Αυτή η πρόταση, αυτό το Σχέδιο είναι μια αφετηρία. Μια αφετηρία, η οποία επιτρέπει μια διαπραγμάτευση, μια εντατική διαπραγμάτευση. Τώρα – πρόσθεσε – αρχίζει μια πολύ σημαντική περίοδος διαπραγματεύσεων που θα είναι και δύσκολες και επίπονες»…
Ουσιαστικά, ο Κ. Σημίτης έσπευδε να «αποδεχτεί» το σχέδιο, όταν ακόμα εκείνες τις ώρες δεν είχε συνεδριάσει το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε αποφασίσει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για να επιβληθεί μια – οποιαδήποτε – «λύση» στο Κυπριακό.
Για να ισχυροποιήσει τις θέσεις του ο Κ. Σημίτης και βαφτίζοντας τότε το κρέας ψάρι, ισχυριζόταν ότι εκείνο το πρώτο σχέδιο: «Θίγει όλα τα γνωστά ζητήματα του κυπριακού προβλήματος. Το συνταγματικό, το εδαφικό, το θέμα των προσφύγων, το θέμα της ασφάλειας, των περιουσιών, της ιθαγένειας».
Επιχειρώντας, μάλιστα, να ξεπεράσει τα τεράστια προβλήματα που παρουσίαζε από τότε το «σχέδιο Ανάν», υποστήριζε: «Δεν είναι σκόπιμη και ορθή μια αποσπασματική αποτίμηση της σημασίας της κάθε ρύθμισης χωριστά. Αυτό που έχει σημασία – κατέληξε – είναι η συνολική ισορροπία, στην οποία αυτό το Σχέδιο με τη διαπραγμάτευση μπορεί να οδηγήσει τελικά»…
Στις 13 Νοέμβρη, μόλις δυο μέρες μετά από τη μέρα που γνωστοποιήθηκε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το «σχέδιο Ανάν», το Υπουργικό Συμβούλιο τασσόταν «ομόφωνα» υπέρ του σχεδίου για τη Συνολική Διευθέτηση του Κυπριακού, που υπέβαλε ο ΓΓ του ΟΗΕ, «ως βάση για διαπραγμάτευση». Την ενημέρωση του Υπουργικού Συμβουλίου είχε αναλάβει ο Κ. Σημίτης και ο Γ. Παπανδρέου.
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών είχαν στείλει τότε το δικό τους τελεσίγραφο, δηλώνοντας ο μεν Κ. Σημίτης ότι «είναι η τελευταία ευκαιρία επίλυσης του προβλήματος» και ο δε Γ. Παπανδρέου ότι πρόκειται «για ιστορική ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη»!!
Στις 15 Νοέμβρη, ο πρωθυπουργός πήρε άμεσες οδηγίες για τη στάση που πρέπει να κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση σχετικά με το «σχέδιο Ανάν» και μάλιστα τηλεφωνικά! Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους, ο οποίος ζήτησε να μην κλείσει η πόρτα της Ευρώπης για την Τουρκία στην Κοπεγχάγη και μίλησαν και για το Κυπριακό. Τότε, ουσιαστικά, ο Κ. Σημίτης διαβεβαίωνε τον Πρόεδρο Μπους ότι η Ελλάδα έχει αποδεχτεί το σχέδιο και πως όλα εξαρτώνται από την αντίδραση της τουρκικής πλευράς!
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συναντήθηκε στις 19/11/2002 με τον Καραμανλή για το θέμα. Διαβλέποντας προφανώς την έλλειψη διάθεσης για “ένθερμη” υποστήριξη του σχεδίου τουλάχιστον κομματικά, δήλωσε: «Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναλάβει η ελληνική πλευρά την ευθύνη της ματαίωσης της λύσης και της διακοπής των διαπραγματεύσεων».