Κακομαθημένα κόμματα

Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr

Kαι για να έχουμε το καλό ρώτημα: σε τι έχει άδικο ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος απ’ όσα λέει για το ΚΚΕ; Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο Δημοκρατικός Στρατός κέρδιζε το 1949, θα ζούσαμε σε ένα φριχτό δικτατορικό καθεστώς, σαν αυτό που έζησαν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης; Αμφιβάλλει κανείς ότι θα μας πυροβολούσαν στα σύνορα αν θέλαμε να ξεφύγουμε από τον «σοσιαλιστικό παράδεισο»; Φαντάζεται κανείς τον κ. Πάγκαλο και κάθε διαφωνούντα να μπορεί να λέει ελεύθερα την άποψή του; Ολοι ξέρουμε ότι θα κατέληγε σε γκουλάγκ ή ψυχιατρείο, αν φυσικά γλίτωνε την εκτέλεση. Αμφιβάλλει κανείς ότι μόλις απελευθερωνόμασταν το 1989 θα τρέχαμε για δουλειά στην Δυτική Ευρώπη ως μετανάστες; Δεν νομίζω ότι αμφιβάλλει κανείς, ούτε καν το ΚΚΕ, το οποίο ενώ ψέγει τον κ. Πάγκαλο για όσα λέει, δικαιώνει με τις αποφάσεις του τελευταίου συνεδρίου την αιμοσταγή δράση του Στάλιν.

Προς τι λοιπόν αυτή η σφοδρή αντίδραση του «κόμματος του Λαού» απέναντι σε όσα ορθά εκστομίζει το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ; Υπάρχουν κάποιοι πολιτικοί λόγοι, αλλά κυρίως είναι οι ψυχολογικοί. Το ΚΚΕ λειτουργούσε πάντα σαν κακομαθημένο παιδί. Ηθελε να καταγγέλει τους πάντες, αλλά όποιος δήλωνε τη διαφωνία του με το κόμμα, ήταν «χαφιές» ή «τσιράκι της Ιντέλιτζενς Σέρβις των Αμερικανών, των ιμπεριαλιστών» και βάλε. Λίγοι αγωνιστές του -άνθρωποι που έφαγαν την ζωή τους σε ξερονήσια και φυλακές- πέθαναν με το στίγμα του προδότη, επειδή διαφώνησαν στο ελάχιστο με την επίσημη γραμμή του κόμματος;

Το ΚΚΕ δεν κατήγγειλε τις εκδηλώσεις στον Γράμμο και στο Βίτσι ως «γιορτές μίσους», ενώ το ίδιο κάνει τις δικές του εκδηλώσεις για να τιμήσει τον «Δημοκρατικό Στρατό»· προφανώς στο πλαίσιο των «γιορτών αγάπης»; Επειδή διώχθηκε μετεμφυλιακά μέχρι τη μεταπολίτευση θέλει να χαίρει ασυλίας για κάθε ιδεολογική παρόλα που καταθέτει στην ελληνική κοινωνία.

Και το είχε πετύχει! Το ΚΚΕ βρισκόταν σε ιδεολογική ασυλία, και ουδείς (μη εξαιρουμένου του αρχηγού της Ν.Δ.) τολμούσε να πει κάτι για τον κουμμουνισμό και την αιματοσταγή πορεία του. Ο κ. Καραμανλής δεν είχε δηλώσει το 2003 ότι τιμά τον Χαρίλαο Φλωράκη «κυρίως σε αυτό που ιστορικά συμβολίζει»; Πώς να μην κακομάθει, εκεί στο απυρόβλητο που βρισκόταν μέχρι σήμερα το «κόμμα του λαού»;