ΤΟΥ ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ
Δυστυχώς, το ελληνικό σχολείο είναι ακόμα παγιδευμένο στην εθνικιστική προπαγάνδα του 19ου αιώνα, δηλαδή σε εθνικούς μύθους που κατ’ ουσία νομιμοποιούν τη θυσία πολύτιμων ζωών χάριν άψυχων εδαφών και που δικαιολογούν ηθικά πολέμους σαν αυτούς που διεξήγε συστηματικά ο ελληνικός στρατός στις αρχές του εικοστού αιώνα αιματοκυλίζοντας τα Βαλκάνια σε περιοχές όπου το ελληνικό στοιχείο αποτελούσε ισχνή μειοψηφία. Η παραχαραγμένη ιστορία που μας διδάσκουν ονομάζει απελευθερωτικούς όλους τους πολέμους του ελληνικού κράτους και άρα εμφανίζει στρεβλά ως αμυντική την επεκτατική των κρατικών συνόρων εθνική πολιτική. Διαιρεί τον κόσμο σε «εμάς» τους Έλληνες και τους «άλλους» λαούς, αποδίδοντας σε «εμάς» τους Έλληνες μόνο δίκαια, ενώ στους «άλλους» δολοπλοκίες και «συμφέροντα».
Αν όλα αυτά δεν είχαν πολιτικές επιπτώσεις στη διαμόρφωση αντιλήψεων περί εξωτερικής πολιτικής, θα μπορούσαμε να παραπέμψουμε το θέμα αποκλειστικά στους αρμόδιους επιστήμονες. Από τη στιγμή όμως που μια τέτοια πλύση εγκεφάλου έχει ορατές παρενέργειες που συνίστανται π.χ. στη δημιουργία «εδραίας πεποίθησης» των πολιτών ότι είναι τάχα αυτονόητο κυριαρχικό «δικαίωμα» η επέκταση στα 12 μίλια (λες και το Αιγαίο δεν είναι κλειστή θάλασσα) ή ότι υφιστάμεθα «ταπεινωτικές» παραβιάσεις του εναέριου χώρου (όταν η Ελλάδα είναι εκείνη που έχει παρανόμως επεκτείνει στον αέρα τα 6 μίλια σε 10) ή ότι είναι προσβλητική για τους Έλληνες η απολύτως θεμιτή αξίωση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας να ονοματίζει τον εαυτό της όπως εκείνη επιθυμεί (και όχι όπως επιτάσσουν οι κήνσορες της ελληνικής εθνικοφροσύνης), τότε η ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορεί να παραμένει απαθής χωρίς να λαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες που θα ταράξουν τα νερά.
Αναμφίβολα μπορεί να διαγνώσει κανείς μέσα στην ιστορία του ανθρώπινου βίου πολλά πραγματικά είδη συμφερόντων (π.χ. ατομικό, ταξικό, κλαδικό,), αλλά θα ήταν ανορθολογικό να υποστηριχτεί ότι υφίσταται αυτοτελής «έννοια εθνικού συμφέροντος». Ουδέποτε είναι δυνατόν να ταυτίζονται εκ των προτέρων τα συμφέροντα ποικίλων και κοινωνικά ετερόκλητων ομάδων που αυθαίρετα έχουν «ενταχτεί» από την κρατική εξουσία σε ένα «έθνος-κράτος» (και μάλιστα χωρίς να ερωτηθούν επ’ αυτού, αφού η υπηκοότητα τους προκύπτει συνήθως αυτοδικαίως από το ΤΥΧΑΙΟ γεγονός της γέννησης τους σε ένα συγκεκριμένο τόπο). Σε αντίθεση με τα όσα λέει η χονδροκομμένη σχολική προπαγάνδα, τα «έθνη» (και άρα και το ελληνικό) δεν είναι προαιώνια και αναλλοίωτα, αλλά δημιουργήθηκαν από τα κράτη για λόγους πρακτικούς, διοικητικούς και οικονομικούς, όπως π.χ. η διευκόλυνση στην εξάπλωση του εμπορίου και η δυνατότητα άσκησης στρατολογικής πολιτικής εκ μέρους του κράτους. Άρα, η αποδόμηση της εθνικής ιδεολογίας αποτελεί πρώτιστο καθήκον μιας αντι-συστημικής αριστεράς.
Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι δικηγόρος και μέλος του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΝ, νομικός σύμβουλος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου