Στην Ελλάδα του σήμερα έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές την καταδίκη της ακροδεξιάς που ομολογουμένως σε μερικά ιστορικά σημεία που ήταν κομβικά για την πατρίδα μας έκανε σφάλματα και για αυτα καταδικάστηκε στη συνείδηση μέρους του Ελληνικού λαού.
Μετά όμως την μεταπολίτευση επικρατεί μια ένοχη σιωπή καταδίκης των διαφόρων ακροαριστερών στοιχείων και των υποστηρικτών τους.
Η ανεξήγητη αδιαφορία των ΜΜΕ να πούν τα πράγματα με το όνομα τους,η ανύπαρκτη αντίδραση του πνευματικού κόσμου απέναντι σε βαρβαρότητες,η μη προθυμοποίηση του κράτους να απαλάξει την κοινωνία απο τραμπούκους και ταραχοποιά στοιχεία οδηγούν τον τόπο σε μια χαώδη και στρεβλωτική έννοια της δημοκρατίας.
Εχουμε φτάσει στο σημείο να καταπατούνται στοιχειώδη άρθρα του συντάγματος και όλοι να αδιαφορούν προτάσωντας την έννοια της δημοκρατίας ως άλλοθι για την καταπάτηση του,με αποτέλεσμα η εγγύηση της δημοκρατίας που είναι το σύνταγμα να αυτοκαταργείται.
Η λέξη "φασίστας" κοντευει να συνδεθεί με οποιονδήποτε μιλά για τα Ελληνικά συμφέροντα,για την ασφάλεια των πολιτών και των περιουσιών,την εθνική αξιοπρέπεια και το σεβασμό στα εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα.
Πράγματα τα οποία πρέπει να είναι αυτονόητα σε μια Ελληνική δημοκρατία.
Απο την άλλη πλευρά κανείς στην Ελλάδα δεν βλέπει "φασισμό" όταν καίγονται σημαίες που ανόητοι δεν καταλαβαίνουν οτι σημαια δεν είναι ο πολιτικός ή το σύστημα αλλά οι χιλιάδες νεκροί ανά τους αιώνες που έπεσαν για όλους εμάς.
Δεν βλέπουν "φασισμό" όταν δέρνονται καθηγητές μέσα στα πανεπιστήμια, καίγονται ιδρύματα και κουκουλοφοροι σταματούν γενικές συνελέυσεις πραγματικών φοιτητών με το ετσι θέλω.
Δεν βλέπουν "φασισμό" όταν αυτόκλητοι σωτήρες της κοινωνίας προσπαθούν να περάσουν τις άρρωστες απόψεις τους με απόπειρες δολοφονίας και εμπρησμούς περιουσιών.
Δεν βλέπουν "φασισμό" όταν μειοψηφίες με συντεχνιακές απόψεις προσπαθούν να εκβιάσουν την πλειοψηφία των πολιτών.
Δεν βλέπουν "φασισμό" στην γκετοποιήση περιοχών της Αθήνας και όχι μόνο.
Οι υπεύθυνοι αυτών των πράξεων βλέπουν "φασισμό" σε πρόσωπα και όχι στις δικές τους πρακτικές.Οι πράξεις αυτές όμως σε μια Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι αγώνας αλλά παρανομίες χωρίς ιδεολογική ταυτότητα που στρέφονται κατά της ελληνικής κοινωνίας.
Σε κάθε περίπτωση οι συγκεκριμένοι άνθρωποι υπολογίζουν στην ανοχή της πολιτείας και της δημοκρατίας στο να εφαρμόζουν τα σχέδια τους.Πρέπει όμως να προσέξουν γιατί και η δημοκρατία έχει όρια και η κοινωνία υπομονή,και καλο θα είναι να βρούν αυτά τα ορια απο μόνοι τους πριν εξαντληθεί η υπομονή.
Γιατί αν δεν βρούν την δημοκρατία απο μόνοι τους...............η δημοκρατία για να επιβιώσει θα βρεί αυτούς.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου